Kauwen kauwen

Kauwen kauwen ?
Om daar een antwoord op te geven moet je eerst nog weten wat kauwen zijn of wat kauwen betekent. Kauwen is een Nederlands woord dat we in feite dagdagelijks niet meer kennen: we hebben geen tijd meer om ons voedsel rustig te malen met tanden en kiezen. Die andere kauwen dan: dit zijn kraaiachtigen, grijs-zwart, zeer luidruchtig en leven dan ook nog graag in grotere groepen.
Kauwen kauwen dan ? Neen, want vogels hebben geen tanden. Eenvoudige vraag, omslachtige inleiding voor deze mijmering.
Kauwen zijn super-interessant en een goed gezelschap. Wanneer je een groep observeert in je tuin zal je merken dat ze geen sociale media nodig hebben: ze delen het voedsel met elkaar en voorkomen daarmee dat soortgenoten hen lastig vallen. Ze delen de beste plekjes met elkaar, ook die voederplekjes in je tuin. Het zijn dan ook echte communicatiespecialisten, sociaal zoals ze zijn. Ze roepen niet alleen hun naam, maar heb een groot gamma aan geluiden ter beschikking.
Ooit kauwen recht in de ogen gekeken? Met hun felle lichtblauwe ogen kijken ze je aandachtig aan, maar communiceren ze ook doordacht. Ze gebruiken het schrikeffect om de rivalen uit hun nestplaats te verdrijven. Die nestplaats wordt gekozen door het koppel samen, een koppel dat mekaar eeuwige trouw gezworen heeft. Samen vliegen ze door het leven.
’s Winters verzamelen kauwen zich in groepen en daarbij geven ze wat luchtacrobatie prijs: zonder botsingen buitelen ze rond elkaar. Eenmaal verzameld, naar bed in bomen met buigzame takken: insluipend gevaar ben je beter te slim af zijn.
Hun Franstalige naam “Choucas des tours” geeft aan dat ze oorspronkelijk graag in torens verblijven, echter holtes in bomen en huizen dragen hun interesse weg. Kauwen maken op de door hen uitgekozen locatie (zoals schoorstenen) graag een huiselijk nest door de ruimte met takken op te vullen.
Rond de nabij gelegen kerktoren van Koekelare vliegen ze dan spectaculair heen-en-weer.

Meer lezen?
Bestel dan nu het boek.