naar bed, die spreeuwen.

Op dit moment, stipt 16:50u., daar komen ze aan. Uit het westen, zuiden of noorden … in kleine groepjes, in grotere groepen, soms een eenling.
Allemaal richting dat ene bosje van dertig alleenstaande bomen. Vooraf de landing beginnen ze met hun vliegkunsten: de spreeuwen zijn op hun best.
Die gezamenlijke vluchten, waarbij de ganse groep dan weer naar links, dan weer naar rechts, snel naar onder en nog sneller naar boven … soms zie je er zelf figuren in.
Tijdens dit ultieme luchtballet versterken de vogels hun gezamenlijk band, het onderlinge contact en niet onbelangrijk zo’n bol- of lange sliertvorm blijft onoverzichtelijk voor hun vijanden zoals sperwer or slechtvalk.
De massa verbergt de enkeling.
Zo’n schouwtoneel kan je dikwijls in de winter waarnemen, het is gewoon kwestie om er aandacht voor te hebben en ervoor stil te staan.
De spreeuw is een trekvogel en op weg naar het zuiden of komende van het noorden en bij ons verblijvend, maken ze gebruik van dit type slaapplaatsen. Hier worden ook tips uitgewisseld: waar is het beste voedsel te vinden, waar is er rust te vinden, etc…
Spreeuwen zijn goed in imiteren. Je kan ze dan ook horen kwetteren, maar tevens in stationsbuurten horen een stoppende trein nabootsen, ja zelf de fluitende conducteur imiteren.
’s Morgens vertrekken ze dan allemaal samen, dikwijls in dezelfde richting, richting gedekte tafel.
Alleen ’s avonds is dus het ballet te aanschouwen, mooi in de ondergaande zon.

Meer lezen?
Bestel dan nu het boek.

© foto : Leopold Dewulf